تأثیر مکمل دهی حاد ال- کارنیتین در مراحل چرخه قاعدگی زنان ورزشکار بر توان هوازی و شاخص های متابولیکی پس از فعالیت بیشینه

سابقه و هدف: تحقیقات در زمینه چرخه قاعدگی زنان و تأثیر متقابل آن بر عملکرد ورزشی متناقض است. از طرفی به منظور بهبود عملکرد ورزشکاران مصرف مکمل های تغذیه ای به سرعت رو به افزایش است. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر مکمل دهی حاد ال کارنیتین در دو فاز فولیکولار و لوتئال چرخه قاعدگی زنان فعال روی توان هوازی و پاسخ های متابولیکی آن ها پس از فعالیت بیشینه بود مواد و روش ها: تحقیق به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور متقاطع انجام شد. از میان دانشجویان فعال و داوطلب، تعداد 26 نفر که دارای دوره ماهیانه منظم بودند، با میانگین سنی 1/3± 9/22 سال، میانگین قد cm4±3/163، میانگین وزنی kg6 ± 6/56 و kg/m29/1 ± 8/20=bmi به وسیله پرسشنامه انتخاب شدند. آزمودنی ها، در طی 3 تا 9 روز بعد از خونریزی (فاز فولیکولار) و 18 تا 25 روز بعد از خونریزی ( فاز لوتئال) در دو ماه متوالی به آزمایشگاه مراجعه کردند. آزمودنی ها مکمل ال کارنیتین یا دارونما را به میزان 40 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن به صورت کپسول های 5/0 گرمی 2 ساعت قبل از آزمون بروس مصرف کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های تکراری (repeated measurement) استفاده شد. برای داده های غیر نرمال از آزمون فریدمن استفاده شد. یافته ها : حداکثر اکسیژن مصرفی و زمان رسیدن به خستگی با مصرف مکمل ال کارنیتین در فاز فولیکولار نسبت به دارونما در فاز لوتئال به ترتیب 5/5 و ،9/6 درصد افزایش معنی داری داشت. همچنین، مکمل دهی ال کارنیتین در هر دو فاز، سبب کاهش معنی داری در میزان تجمع لاکتات خون شد (003/0p= و 2/5=66/3f). این کاهش در فاز فولیکولار 2/28% بیش از فاز لوتئال بود. در حالی که تهویه ریوی در فاز لوتئال نسبت به فاز فولیکولار 15% افزایش معنی داری یافت. نتیجه گیری: مکمل دهی ال کارنیتین در فاز فولیکولار که سطح استروژن در حداقل میزان خود است، توانست از کاهش vo2max و عملکرد بدن جلوگیری کند و با افزایش کارنیتین سرم احتمالا از طریق افزایش بتااکسیداسیون موجب افزایش vo2max و بهبود زمان رسیدن به واماندگی شود. واژگان کلیدی: ال کارنیتین، فازهای چرخه قاعدگی، لاکتات سرم، تهویه تنفس